Bizimkisi sadece bir sevda masalımıydı
Yoksa yeni acıların başlangıcımı
Bilmiyorum ama güzeldi seninle olmak
Seni sevmek
Ne güzel
Her sabah buluşup
Birlikte kahvaltı yapmak
Ne güzeldi
Akşama kadar mesajlaşmak
Akşam güneş batığında
İskelede yolunu beklerdim
Elimdeki bir demet gülle
Yüreğimde esen sevda rüzgârlıyla
Bizim olan şarkıları dinlerdik
Koyu bir sohbete dalardık
Ve hiç elini bırakmadan
Sözler verirdik
Zaman bizimle pisteki araçlar gibi
Yarışa girmişti
Koskoca 5 ay bana bir günlük geldi
Senin yanında olmak seninle olmaktan
Zamanın nasıl geçtiğini unuttum
Ta ki beşinci ayın cumartesi gecesi
Saat 21 30’kadar.
Gözlerine baktığımda
Durgunluğunu ve dalgınlığını hissetim
Ve bedenimi hiç anlayamayacağım kadar bir korku girdi
Hiç duymadığım o ses geldi
AYRILIK sesi geldi
Ben bu lafa hiç alışık değildim ki
Nasıl olursa seven kalp bırakır
Nasıl olurda yeminler eden hayaller kuran bir insan AYRILALIM der
Nasıl der?
Neden gidiyor?
Ne için?
Cevaplarını söylemeden bitsin dedin
İnsan canını bırakıp gider mi?
Hani ben senin canındım
Bu kadar soğukkanlı olunur mu?
Git dedim git
Sevdaya ben zincir takamam
Sevdama ben silah çekip tehdit edemem
Git hadi git
Gidebildiğin kadar git.

 Şair : Kemal ŞANVER